Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması ve Kültürel İfadelerin Çeşitliliğinin Korunması ve Geliştirilmesi sözleşmeleri, küresel karşısında savunmasız kalmış yerelin ve ulusalın kendi bağlamlarında korunması ve kültürel ifade çeşitliliği için önemli bir kaynak olarak kullanılmasını hedeflemektedir. Bunu yapmak için de toplumsal bilinç, eğitim ve katılımı öngörmektedir. Genç kuşakların kültür konusunda daha duyarlı ve korumacı refleksler oluşturması ve bu kapsamda oluşacak farkındalıkların kültür endüstrisine aktarılarak çeşitliliğinin korunmasına katkı sağlanacağı her iki sözleşmede de vurgulanmaktadır.
Sonuç olarak, UNESCO’nun bu iki sözleşmesi, insanlığın binlerce yılda yarattığı ve bir şekilde günümüze getirdiği somut olmayan kültürel mirasların kaybolma tehlikesi altında olduğunu, bu kayboluşun ise kültürel ifade çeşitliliğini ortadan kaldırmakta olduğunu savunmakta ve bunu önlemeye çalışan hükümetlerarası birer uzlaşı belgesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Her iki Sözleşmenin de kısa sürede yürürlüğe girdiği ve taraf devlet sayılarının yüzü aştığı dikkate alınırsa, kültür tartışmalarında önemli birer uluslararası enstrüman olma potansiyeline sahip oldukları görülebilir. Bundan sonraki süreçte devletlerin ve aydınların gerek yönetimsel gerekse bilimsel nedenlerle bu belgelere daha fazla eğilecekleri beklenmelidir.
Kaynak: Milli Folklor
